Dumating yun time na kinasal ako, kaso sa Civil lang. SM kasi. Pero may plano kami magchurch wedding. Sobrang excited ako, halos linggo linggo nasa Bridal Fair ako, nagpabook ng simbahan, ng reception, ng photographer, naghanap ng designs ng damit, gumawa ng online wedding page.
Pero sa di inaasahang pagkakataon, after ilang months ng kasal + LDR pa kame (oo pagkatapos ng kasal umuwi na agad sya sa province, so technically, hindi kami nagsama), nakabuntis sya. Sad thing, mas pinili nya yun girl. Naghiwalay kami. Walang Church wedding na nangyari. 2015 nabalitaan ko na he died of cardiac arrest. In short nabyuda ako in writing.
Nagkaroon ng relationships pero failed, nagkaroon ng dalawang anak, but technically wala sa kanila akong nakasama. OPO NEVER PO KO NAKIPAGLIVE IN!
So ako yun, kinasal, nagkaanak, nabalo. PERO di ko pa talaga naranasan how to have someone na makakasama ko. Yun tipong pagising ko sa umaga andon sya. May kasama akong kakwentuhan sa gabi hanggang sa matulog. May kaagapay sa everyday activities. May kasama pag kids activities. May kasama hanggang sa pagtanda. WALA, ako lang po mag isa at mga anak ko.
Dumating yun time na nakatagpo ulit ako ng taong mamahalin. Mabait sya, responsable, yun lahat ng pangarap ko sa isang tao, andon na sa kanya. May 3 anak. Pero di naman din problema sa akin yun. Pag nagsasama kami para kaming isang basketball team. Mula sa 2 lalaking chikiting ay nagkaroon ako ng instant pre-teen na girl, college student at isang pre-school. Never sa akin naging issue yun. Excited pa nga ako dumating yun time na magkakasama kami sa iisang bubong.
Pero ewan ko ba, ang lalim kasi ng trust issues ko, ang taas ng insecurity ko. Siguro sa trauma na maiiwan ako at ipagpapalit ako sa iba. Yun trauma na iba lagi ang pinipili over me. Nagoverthink ako ng malala. Naging makulit ako, may times na nag nanag ako. Namamagnify yun mga maliliit na bagay.
In short, nabwisit sya sa akin.
Sabi nya, yes kami pa rin pero wag na ako mag expect ng kasal. Oo mahal ko sya and everything, tanggap ko naman if ganon ang desisyon nya, after all kami pa rin. I dont know PERO, part of me died. Gumuho yun pangarap ko. Na akala ko bago man lang ako mawala sa mundo magagrant yun wish ko para at least mabuo naman ako once and for all. Pero indi eh, kelangan kong tanggapin yun realidad na di lahat ng bagay makukuha ko. Kasama na dun yun pangarap kong makasal someday.
Masakit lang sa dibdib, malungkot....Nakakaiyak.
